Na zijn 18de kiest Arno ervoor al zingend rond de wereld te trekken, alleen met zijn guitaar. Drie jaar later spoelt hij terug aan in Oostende.
Pas in 1980, met de groep TC Matic, komt de grote doorbraak. De groep slaagt erin bij EMI een contract los te weken, maakt vier albums, gaat op tournee, en scoort een paar hits, waaronder het bekende "Oh la la ..." dat het op adolescenten-fuiven nog steeds goed doet. Zes jaar later houdt TC Matic het voor bekeken.
Arno besluit het solo te wagen. Met de titel 'Charlatan' brengt hij zijn solo-debuut. Ook in de cinema is Arno een gevraagd type schrijver.
Arno blijft op en top avant-garde. Voor alle unplugged-trends slaagt hij erin met Charles et les Lulu de pure rock te belichamen. Ook zijn levensstijl wordt niet minder rock 'n' roll. In 1992 covert hij de Adamo-hit "Les filles du bord de mer".
Zijn doorbraak bij het brede(re) publiek gaat verder met zijn reeds vierde album Idiot Savants, dat zeer goed ontvangen wordt bij de bevriende pers.
Die bevriende pers, ondermeer het Belgische tv-blad Humo, bekroont hem een aantal keer tot Zanger van het Jaar en Beste Interview. In 1995 komt Arno à la Française uit. Opvallend is dat er wel een cover uitspringt, namelijk "Comme à Ostende" van Leo Ferré.
Pas in 1980, met de groep TC Matic, komt de grote doorbraak. De groep slaagt erin bij EMI een contract los te weken, maakt vier albums, gaat op tournee, en scoort een paar hits, waaronder het bekende "Oh la la ..." dat het op adolescenten-fuiven nog steeds goed doet. Zes jaar later houdt TC Matic het voor bekeken.
Arno besluit het solo te wagen. Met de titel 'Charlatan' brengt hij zijn solo-debuut. Ook in de cinema is Arno een gevraagd type schrijver.
Arno blijft op en top avant-garde. Voor alle unplugged-trends slaagt hij erin met Charles et les Lulu de pure rock te belichamen. Ook zijn levensstijl wordt niet minder rock 'n' roll. In 1992 covert hij de Adamo-hit "Les filles du bord de mer".
Zijn doorbraak bij het brede(re) publiek gaat verder met zijn reeds vierde album Idiot Savants, dat zeer goed ontvangen wordt bij de bevriende pers.
Die bevriende pers, ondermeer het Belgische tv-blad Humo, bekroont hem een aantal keer tot Zanger van het Jaar en Beste Interview. In 1995 komt Arno à la Française uit. Opvallend is dat er wel een cover uitspringt, namelijk "Comme à Ostende" van Leo Ferré.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten